به گزارش خبرواژه، پژوهشی تازه نشان میدهد کاهش هدفمند یک اسیدآمینه ضروری در رژیم غذایی موشها توانسته طول عمر آنها را تا یکسوم افزایش دهد؛ یافتهای که میتواند مسیر تازهای برای مداخلات تغذیهای در انسان باز کند.
یافتههای کلیدی پژوهش
مطالعه منتشرشده در نشریه علمی Cell Metabolism نشان میدهد محدود کردن دریافت اسیدآمینه ضروری «ایزولوسین» روند پیری را در موشها کند کرده و طول عمر آنها را بهطور چشمگیری افزایش داده است. این نتایج جدید، توجه پژوهشگران را به اهمیت کیفیت ترکیبات رژیمی و نقش آنها در سلامت طولانیمدت جلب کرده است.
ایزولوسین؛ اسیدآمینهای حیاتی با اثرات دوگانه
ایزولوسین از اسیدآمینههای شاخهدار و ضروری برای ساخت پروتئین در بدن است که از طریق غذاهایی مانند تخممرغ، لبنیات، گوشت و پروتئین سویا تأمین میشود. با وجود نقش کلیدی آن، یافتهها نشان میدهد مصرف بیش از حد ایزولوسین میتواند با شاخص توده بدنی بالاتر و برخی اختلالات متابولیک ارتباط داشته باشد.
به گفته دکتر دادلی لَمینگ از دانشگاه ویسکانسین: «ترکیبهای مختلف موجود در رژیم غذایی ما، ارزشی فراتر از محتوای کالریشان دارند و تاثیرات مستقیمی بر سلامت بدن میگذارند.»
جزئیات آزمایش روی موشهای بالغ
پژوهشگران آزمایشی را بر روی موشهایی حدوداً ششماهه طراحی کردند؛ سنی که معادل حدود ۳۰ سالگی در انسان است. سه گروه رژیمی شامل:
- رژیم غذایی معمولی با ۲۰ اسیدآمینه رایج،
- رژیم با کاهش دوسوم همه اسیدآمینهها،
- رژیم با کاهش دوسوم «ایزولوسین» بدون تغییر در سایر اسیدآمینهها.
موشها آزاد بودند هر مقدار بخواهند غذا بخورند، اما کیفیت و ساختار رژیم آنها متفاوت بود.
نتیجه شگفتانگیز بود: محدود کردن ایزولوسین موجب افزایش ۳۳ درصدی طول عمر موشهای نر و ۷ درصدی طول عمر موشهای ماده شد و در مجموع ۲۶ شاخص سلامتی نیز بهبود یافت.
مزایای سلامتی فراتر از انتظار
کاهش ایزولوسین تنها طول عمر را افزایش نداد، بلکه کیفیت زندگی موشها نیز ارتقا یافت. نتایج شامل:
- کاهش شکنندگی مرتبط با سن،
- بهبود کنترل قند خون،
- حفظ توده عضلانی،
- کاهش ریزش مو،
- بهبود تعادل وزن با وجود مصرف کالری بیشتر،
- کاهش بروز تومورهای سرطانی و کاهش بزرگی پروستات در موشهای نر.
چالش تعمیم این یافتهها به انسان
با وجود امیدواریها، پژوهشگران تأکید میکنند که اجرای یک رژیم کمایزولوسین در انسان ساده نیست. دکتر لمینگ هشدار میدهد: «نمیتوان به سادگی همه افراد را روی رژیمی کمایزولوسین قرار داد.» زیرا کاهش گسترده پروتئین میتواند برای سلامت انسان مضر باشد.
پژوهشگران احتمال توسعه داروهایی را مطرح کردهاند که مسیرهای متابولیک ایزولوسین را مسدود کنند؛ اما این ایده نیازمند بررسی عمیقتر درباره دوز مناسب، ایمنی و تفاوتهای فردی و جنسیتی است.
اگر به تازهترین یافتههای علمی سلامت و تغذیه علاقهمند هستید، پیشنهاد میکنیم اخبار مرتبط را در خبرواژه دنبال کنید.
