به گزارش خبرواژه، خانههای سینما، تئاتر و موسیقی در اقدامی مشترک فراخوانی منتشر کرده و از هنرمندان و مردم خواستهاند تا برای زندهیاد بهرام بیضایی یک دقیقه سکوت کنند. این اقدام با هدف پاسداشت یاد و جایگاه استاد بیضایی انجام شد، اما واکنشها نسبت به آن متفاوت بوده است.
خانههای هنری؛ سکویی برای بزرگداشت یا نمایشی ظاهری؟
در حالی که خانهها معمولاً فضایی امن و بیحاشیه برای قدردانی از اعضای خود هستند، برخی معتقدند این اقدام صرفاً نمایشی برای نشان دادن فعالیت آنها بوده است. هنر ایران نیز خانههایی دارد که انتظار میرود در راستای حفظ شأنیت هنر و هنرمندان، فعالیتهای متناسب با اهمیت هر رویداد انجام دهند.
فراخوان خانههای سینما، تئاتر و موسیقی
این سه خانه در فراخوان خود نوشتهاند:
«به نام خداوندِ جان و خرد
او تنها سازنده صورت و صحنه نبود؛ که پاسبانِ سخن بود و نگاهبانِ اسطورههای این کهنبوم و بر. اندیشمندی بود که هنر را با خرد درآمیخت و تاریخ را به زبانِ امروز بازگفت.
اکنون که بهرام بیضایی، آن فرزانه یگانه و هنرمند بزرگ، رخ در نقابِ خاک کشیده است، بر ما اهالی هنر و فرهنگِ این سرزمین واجب است که به حرمتِ نام و یادِ او درنگی کنیم و سرِ تعظیم فرود آوریم؛ نه تنها از سرِ اندوه، بلکه از بهرِ پاسداشتِ اندیشه و آگاهی.
از تمامی گروههای فیلمسازی، تئاتری و موسیقایی، و همه هنرمندان، درخواست میشود در روز دوشنبه، هشتم دیماه سال ۱۴۰۴، پیش از آغاز کار روزانه، با یک دقیقه سکوت حرمتِ این وداع را پاس دارند و مردم نیز با کلام، نگاه یا تصویر خود در این بزرگداشت شریک شوند.»
واکنشها و نقدها
با وجود ارزش نمادین این اقدام، پرسشهایی در ذهن شکل میگیرد: آیا مدیران این سه خانه واقعاً از تمام ظرفیت خلاقیت جمعی استفاده کردهاند یا تنها خواستهاند با انتشار فراخوانی ظاهری، نشانهای از فعالیت خود ارائه دهند؟ بسیاری معتقدند بهتر بود هر خانه بهطور مستقل و متناسب با شأن استاد بیضایی برنامهای درخور اجرا میکرد تا بزرگداشت او واقعیتر و تأثیرگذارتر باشد.
به هر حال، انتشار این فراخوان، توجه به جایگاه بینظیر بهرام بیضایی در سینما و تئاتر ایران را یادآوری میکند و یک یادآوری عمومی از احترام به هنرمندان برجسته است.
