اینترنت طبقاتی اگرچه سال‌هاست بر سر زبان‌هاست، اما پس از محدودیت‌های سفت و سخت در اواخر تابستان سال گذشته، رنگ و بوی جدی‌تری به خود گرفته است. امکان ویژه‌ای که بسیاری از فعالین حوزه ICT با آن مخالفند و باور دارند این دسترسی ویژه، هیچ مزیتی به دنبال نخواهد داشت.
بیش از یک سال از روزی که وزیر ارتباطات از مقدمات طبقاتی شدن اینترنت خبر داد می‌گذرد. او تیر ماه سال ۱۴۰۱ با حضور در برنامه تلویزیونی جهان آرا، از رفع فیلتر برخی پلتفرم‌های خاص برای یک‌سری اقشار جامعه خبر داد و گفت: «پیگیر آن هستیم تا با هماهنگی دستگاه‌های مختلف، در آینده نزدیک برخی اقشار خاص مثل اساتید یا خبرنگاران، برخی پلتفرم‌های فیلتر‌شده براساس نیاز این افراد برایشان گشایش [رفع فیلتر] شود.»
پس از پاییز سیاه ۱۴۰۱ و فیلتر گسترده پلتفرم‌های محبوب در ایران، اینترنت طبقاتی رنگ جدی‌تر به خود گرفت و هر نهاد و مقام مسئولی، با نام‌های متفاوت از الزام اجرایی شدن آن سخن گفتند. اینترنت با سطح دسترسی مناسب، اینترنت باز، اینترنت ویژه و حرفه‌ای از جمله اسامی مختلفی است که بارها به این تبعیض علنی، اطلاق شده است.
به تازگی نیز شنیده شد طرح «سیم‌کارت گردشگری بدون فیلتر» در کارگروه رفع مصادیق مجرمانه دادستانی کل کشور تصویب شده است. این موضوع را معاون وزیر گردشگری اعلام کرد و گفت درخواست آنها بهره‌برداری دفاتر خدمات مسافرتی، هتل‌ها، راهنمایان گردشگری و گردشگران خارجی از این سیم‌کارت است.
به گفته «علی‌اصغر شالبافیان»، جلسه‌ای هم بین وزارتخانه‌های گردشگری و ارتباطات، دادستانی و نیروی انتظامی درباره نحوه اجرای این طرح برگزار شده است. اتفاقی که نماینده مجلس نیز از آن به عنوان کاپیتولاسیون فرهنگی یاد می‌کند.
با توجه به یک صدایی فعالین صنعت ICT در مخالفت با اولویت‌بندی دسترسی به اینترنت، تیم اخبار ایران دیجیاتو («آرش پارساپور»، «شیدا ملکی» (همکار سابق)، «مهدیه اسماعیلی» و «مجتبی آستانه») به سراغ مدیران کسب‌وکارها، اتحادیه‌ها، انجمن‌ها و فعالین اکوسیستم استارتاپی رفته و نظر آنها درباره اینترنت طبقاتی را جویا شدیم. به این امید که صدای آنها را به گوش وزیر ارتباطات، وزیر گردشگری، معاون علمی رئیس جمهور و سایر نهادهای تصمیم‌گیر برسانیم تا بار دیگر شاهد اتقافاتی تلخ در زمینه اینترنت کشور نباشیم.
