به گزارش خبرواژه، ایران درودی، هنرمند نامآشنای معاصر، درباره ترس عمیق خود از مرگ و نبود زندگی خصوصی در ۴۰ سالگی سخن گفته است. او در طول سالها فعالیت هنری خود، زندگی شخصی را بهطور کامل در سایه حرفه خود قرار داده و این موضوع تأثیر زیادی بر تجربههای زندگیاش داشته است.
مسیر پرچالش نمایش آثار در نگارخانههای معتبر
درودی تا سال ۱۳۵۵ نُه نمایشگاه انفرادی و نُه نمایشگاه گروهی در خارج از ایران برگزار کرده بود. او درباره مسیر دشوار ورود به نگارخانههای معتبر جهانی میگوید: «نگارخانههای مطرح جهان از سالها پیش با هنرمندان قرارداد میبندند و راه یافتن به آنها نیازمند انتظار و تلاش طولانی است.»
او خود برای نمایش آثارش در نگارخانه «دِوان» هجده سال صبر کرده بود و این تجربه نشاندهنده صبر، تلاش و پشتکار هنرمندانی است که میخواهند در عرصه جهانی مطرح شوند.
اعتراف به فقدان زندگی خصوصی
ایران درودی در ادامه به این موضوع اشاره کرده که تمرکز بر حرفه هنری و تلاش برای دیده شدن آثارش باعث شده زندگی خصوصی واقعی برای او وجود نداشته باشد. این اعتراف بخشی از چالشهای پنهان زندگی هنرمندان است که موفقیت حرفهای را به بهای فداکاری در زندگی شخصی به دست میآورند.
