در سال‌های اخیر، افزایش بی‌رویه قیمت مسکن در ایران، به‌ویژه در کلان‌شهرهایی مانند تهران، باعث شده است که بسیاری از جوانان تا سنین بالای ۳۰ یا حتی ۴۰ سال همچنان در خانه والدین خود زندگی کنند. این وضعیت نه‌تنها فشار اقتصادی زیادی به خانواده‌ها وارد می‌کند، بلکه تأثیرات منفی بر روحیه و برنامه‌ریزی‌های زندگی جوانان دارد.
وضعیت مسکن و قدرت خرید جوانان
بر اساس گزارش‌های موجود، در حال حاضر مدت زمان انتظار برای خرید خانه در تهران به بیش از ۱۵۰ سال رسیده است. این رقم نشان‌دهنده فاصله بسیار زیاد میان درآمد جوانان و قیمت مسکن است. در سایر شهرهای کشور نیز این مدت زمان به‌طور متوسط ۵۹ سال تخمین زده می‌شود.
در گذشته، با پس‌انداز یک‌سوم درآمد ماهانه، یک جوان می‌توانست در مدت ۱۵ سال صاحب خانه شود. اما اکنون، حتی با فرض ثبات قیمت‌ها و افزایش درآمد، این مدت زمان به بیش از ۱۰۰ سال افزایش یافته است.
تأثیرات اجتماعی و روانی
زندگی طولانی‌مدت در خانه والدین، علاوه بر فشار اقتصادی، می‌تواند تأثیرات منفی بر روان و استقلال فردی جوانان داشته باشد. این وضعیت ممکن است منجر به کاهش اعتمادبه‌نفس، احساس وابستگی و مشکلات در تصمیم‌گیری‌های زندگی شود.
اقدامات دولت و نهادهای مرتبط
دولت و نهادهای مرتبط، برای کاهش مدت زمان انتظار جوانان برای خانه‌دار شدن، اقداماتی را در دستور کار قرار داده‌اند. برخی از این اقدامات شامل ارائه وام‌های مسکن با نرخ بهره پایین، تسهیل در فرآیند دریافت تسهیلات و افزایش عرضه مسکن در مناطق مختلف کشور است. با این حال، کارشناسان بر این باورند که برای حل ریشه‌ای مشکل، نیاز به برنامه‌ریزی جامع و همکاری بین‌بخشی است.
نتیجه‌گیری
وضعیت کنونی بازار مسکن در ایران، به‌ویژه برای جوانان، نگران‌کننده است. برای حل این مشکل، نیاز به سیاست‌گذاری‌های مؤثر، افزایش عرضه مسکن و حمایت از توان خرید جوانان داریم. در غیر این صورت، ممکن است شاهد افزایش بیشتر مدت زمان انتظار برای خانه‌دار شدن و ادامه روند فعلی باشیم.
