به گزارش خبرواژه به نقل از ایسنا، مستند «نامش زن» به کارگردانی ماریا ماوتی که در نوزدهمین جشنواره بینالمللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» حضور دارد، روایتی متفاوت از مادرانگی بیچشمداشت زنان شاغل در شیرخوارگاههای «شبیر» و «آمنه» در روزهای بحران جنگ ۱۲ روزه است؛ روزهایی که حدود ده میلیون نفر تهران را ترک کردند اما این زنان ماندند و از نوزادان مراقبت کردند.
ماوتی درباره موضوع این فیلم گفت: «این مستند درباره آغوشی است که در دل بحران و جنگ ساخته شد؛ زمانی که همه میرفتند و تنها زنان شیرخوارگاه ماندند تا مادرانگی کنند.»
او با اشاره به چگونگی شکلگیری ایده ساخت فیلم ادامه داد: «ایده اولیه از خبر جابهجایی اضطراری نوزادان شیرخوارگاه آمنه شکل گرفت؛ خبری کوتاه که پشت آن لایههای عمیق انسانی و عاطفی پنهان بود. پیگیری ما را به شیرخوارگاه شبیر رساند؛ جایی که با زنانی روبهرو شدیم که اگرچه مادر زیستی نوزادان نبودند، اما مادرانه از آنها مراقبت میکردند.»
کارگردان مستند «نامش زن» درباره روند تولید این اثر توضیح داد: «فیلمبرداری از روز سوم و چهارم جنگ آغاز شد. مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی پیگیریهای گستردهای برای اخذ مجوزها انجام داد و بهواسطه تلاش شبانهروزی آنها کار پیش رفت.»
ماوتی درباره حضور در محل درگیریها نیز گفت: «ما از همان آغاز جنگ خود را به شیرخوارگاه رساندیم. اما در روزهای ابتدایی، به دلیل نبود مجوزهای رسمی، امکان فعالیت کامل وجود نداشت و تیم تولید با چالشهای بسیاری روبهرو بود.»
