بررسی گزارشهای مالی شهرداری تهران نشان میدهد با وجود تصریح قوانین و مصوبات شورای شهر درباره هزینهکرد عوارض کسری پارکینگ در مسیر احداث پارکینگهای محلهای، بخش قابلتوجهی از این منابع به هدف تعیینشده نرسیده و پایتخت همچنان با بحران کمبود فضای پارک خودرو دستوپنجه نرم میکند.
به گزارش خبرواژه به نقل از تسنیم، کمبود پارکینگ در تهران دیگر یک نارضایتی مقطعی نیست و به یکی از معضلات ساختاری کلانشهر تهران تبدیل شده است؛ مشکلی که آثار آن در افزایش ترافیک، اتلاف وقت شهروندان، آلودگی هوا و حتی بروز تنشهای اجتماعی در معابر شهری قابل مشاهده است.
شهروندان تهرانی، چه هنگام عزیمت به مقصد در مناطق پرتردد و چه هنگام بازگشت به محل سکونت، اغلب ناچارند زمان زیادی را صرف یافتن جای پارک کنند؛ وضعیتی که به توقف دوبله، اشغال پیادهروها و تشدید گرههای ترافیکی منجر میشود.
الزام قانونی تأمین پارکینگ و دریافت عوارض
بر اساس بند ۱-۶-۶ طرح جامع شهر تهران و بند ۱-۱۲ ضوابط و مقررات طرح تفصیلی یکپارچه، تأمین و احداث پارکینگ موردنیاز برای تمامی ساختوسازهای شهری الزامی است. مصوبه ۵۰۲ کمیسیون ماده پنج نیز این الزام را مورد تأکید قرار داده است.
در همین راستا، شورای اسلامی شهر تهران در اواخر دهه ۹۰ مصوبهای را به تصویب رساند که بر اساس آن، سازندگانی که امکان تأمین پارکینگ ندارند، موظف به پرداخت «عوارض کسری پارکینگ» به شهرداری هستند. هدف از این مصوبه، هزینهکرد هدفمند این منابع در تملک و احداث پارکینگهای محلهای بود.
شکاف معنادار میان درآمد و هزینهکرد
مطابق این مصوبات، شهرداری تهران مکلف است وجوه حاصل از عوارض کسری پارکینگ را در حسابی جداگانه نگهداری کرده و با نظارت شورای شهر، صرفاً برای توسعه پارکینگهای محلهای هزینه کند. همچنین ارائه گزارشهای ششماهه به کمیسیونهای تخصصی شورا الزامی شده است.
با این حال، بررسی گزارشهای تفریغ بودجه نشان میدهد از سال ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳، مجموع درآمد شهرداری تهران از محل عوارض تأمین پارکینگ و بهای خدمات بهرهبرداری از معابر به بیش از ۱۶۰ هزار و ۸۳۷ میلیارد ریال رسیده، در حالی که مجموع هزینهکرد واقعی در حوزه احداث و توسعه پارکینگ تنها حدود ۲۵ هزار و ۷۵۷ میلیارد ریال بوده است.
این ارقام نشان میدهد درآمدهای مرتبط با پارکینگ حدود شش برابر هزینهای بوده که عملاً برای توسعه آن صرف شده است؛ موضوعی که بیانگر ناکارآمدی جدی در برنامهریزی و اجرای سیاستهای شهری است.
بحران قدیمی با مدیریتی جدید
کمبود پارکینگ محدود به دوره فعلی مدیریت شهری نیست و در دورههای گذشته نیز وجود داشته است. با این حال، تداوم این وضعیت علیرغم تغییر مدیریت شهری نشان میدهد که حل ریشهای این معضل همچنان در اولویت عملی شهرداری قرار نگرفته است.
کارشناسان شهری تأکید دارند تملک بهموقع اراضی دارای کاربری پارکینگ و استفاده کامل از ردیفهای اعتباری پیشبینیشده، میتواند یکی از راهکارهای مؤثر برای کاهش این بحران باشد. تحقق این امر نیازمند شفافیت مالی، نظارت مؤثر و پایبندی به مصوبات قانونی است.
دعوت به اقدام: شفافسازی محل هزینهکرد عوارض پارکینگ و ارائه گزارشهای دقیق به افکار عمومی، میتواند گامی مهم در جلب اعتماد شهروندان و حل یکی از مشکلات مزمن تهران باشد.
