به گزارش خبرواژه؛ بسیاری از پدر و مادرها هر روز صبح با جمله‌ای از فرزندشان روبه‌رو می‌شوند که می‌گوید: «دیگه مدرسه نمی‌رم». در نگاه اول، ممکن است این جمله نشانه‌ی لجبازی یا تنبلی به‌نظر برسد، اما واقعیت چیز دیگری است. پشت این جمله گاهی دل کوچکی پنهان است که پر از ترس، نگرانی یا احساس شکست است.
کودکان از یادگیری فرار نمی‌کنند، از ترس و فشار فرار می‌کنند
بسیاری از کودکان، وقتی از مدرسه گریزان می‌شوند، در واقع از محیطی فرار می‌کنند که در آن احساس ناامنی یا بی‌ارزشی دارند. ممکن است از معلم سخت‌گیر خود ترسیده باشند، یا از تمسخر هم‌کلاسی‌ها دل‌شکسته شده باشند. گاهی هم احساس می‌کنند از بقیه عقب مانده‌اند و درس را به‌خوبی درک نمی‌کنند.
والدین چه واکنشی باید نشان دهند؟
وقتی فرزندتان نمی‌خواهد به مدرسه برود، اولین واکنش شما تعیین‌کننده است. به‌جای اینکه بپرسید «چرا مدرسه را دوست نداری؟»، بهتر است بپرسید: «در مدرسه چی اذیّتت می‌کنه؟». تفاوت این دو سؤال بسیار مهم است؛ سؤال اول بوی سرزنش می‌دهد، اما سؤال دوم نشانه‌ی توجه، درک و اعتماد است.
گوش دادن، ساده‌ترین و مؤثرترین درمان
گاهی فقط گوش دادن، در آغوش گرفتن و نشان دادن همدلی می‌تواند معجزه کند. کودکان وقتی حس کنند کسی بدون قضاوت به آن‌ها گوش می‌دهد، راحت‌تر از ترس‌ها و ناراحتی‌هایشان می‌گویند. جمله‌ی «مدرسه نمی‌رم» در واقع فریاد خاموش کودکی است که به محبت و امنیت نیاز دارد، نه تنبیه یا مقایسه.
چرا توجه به احساسات کودکان اهمیت دارد؟
بی‌توجهی به احساسات کودک می‌تواند باعث کاهش اعتمادبه‌نفس، افت تحصیلی و انزوای اجتماعی او شود. مدرسه باید محلی برای رشد، بازی و یادگیری باشد، نه منبع اضطراب. وقتی والدین و مربیان با مهربانی و گفت‌وگو، دلایل اصلی این رفتار را پیدا کنند، بسیاری از مشکلات رفتاری خودبه‌خود برطرف می‌شود.
نتیجه‌گیری
هر وقت کودکتان گفت «مدرسه نمی‌رم»، قبل از هر چیز به او گوش بدهید. پشت این جمله ممکن است دلی پر از ترس یا دلسردی پنهان باشد. به او اطمینان دهید که درکش می‌کنید و در کنار او هستید. محبت، گفت‌وگو و همدلی بهترین راه‌حل برای بازگرداندن علاقه‌ی او به یادگیری است.
اگر این مطلب برایتان مفید بود، پیشنهاد می‌کنیم مقاله‌های تربیتی دیگر در خبرواژه را هم بخوانید تا با روش‌های مؤثرتر ارتباط با فرزندتان آشنا شوید.
