کدام چهره شایسته اعلام عزای عمومی است؟ بهرام بیضایی یا هوگو چاوز؟

سه روز از درگذشت زنده‌یاد بهرام بیضایی می‌گذرد؛ هنرمندی که نه مناسبتی بود، نه قابل مصادره تبلیغاتی برای هیچ جریان و جناحی. اندیشه‌ای پیچیده داشت، تاریخ را ساده‌سازی نمی‌کرد و مهم‌تر از همه، وابسته به هیچ قدرت داخلی یا خارجی نبود.

به گزارش خبرواژه به نقل از عصر ایران، با وجود انتشار پیام‌های متعدد تسلیت از سوی رئیس‌جمهور، معاون اول، سخنگوی دولت، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نهادهای صنفی هنری و هنرمندان، هیچ اقدام عملی و معناداری که نشان‌دهنده عزم جدی برای پاسداشت یکی از ماندگارترین چهره‌های معاصر فرهنگ و هنر ایران باشد، صورت نگرفت.

در رسانه ملی نیز پوشش این رویداد بسیار محدود بود. شامگاه شنبه ۶ دی‌ماه، خبر درگذشت بهرام بیضایی منتشر شد اما بخش‌های خبری ۲۰:۳۰ و ۲۱ هیچ واکنشی به این اتفاق نداشتند. تنها بخش خبری ساعت ۲۲ شبکه سه، این خبر را بازتاب داد و گوینده اعلام کرد که بهرام بیضایی در روز تولد ۸۷ سالگی‌اش درگذشته است.

روز بعد، ۷ دی‌ماه، بخش خبری ساعت ۸ صبح شبکه خبر درگذشت بیضایی را اعلام کرد و او را کارگردان و نمایشنامه‌نویس شناخته‌شده معرفی کرد. همچنین از آثاری چون «باشو غریبه کوچک»، «شاید وقتی دیگر» و «مسافران» به‌عنوان آثار شاخص او نام برده شد و به این نکته اشاره شد که بیضایی فیلمنامه‌نویس فیلم «روز واقعه» درباره واقعه کربلا بوده است.

در همین روز، شبکه نمایش ساعت ۱۹ فیلم سینمایی «باشو غریبه کوچک» ساخته بهرام بیضایی را پخش کرد؛ اقدامی که در مقایسه با جایگاه این هنرمند، حداقلی و نمادین به نظر می‌رسید.

نکته قابل توجه آن است که تا لحظه نگارش این گزارش، پیمان جبلی، رئیس سازمان صداوسیما، هیچ پیام تسلیتی برای درگذشت بهرام بیضایی منتشر نکرده است؛ سکوتی که با جایگاه و تأثیر این چهره برجسته فرهنگی هم‌خوانی ندارد.

📌 شما فکر می‌کنید برخورد شایسته با چهره‌های ماندگار فرهنگی چگونه باید باشد؟ دیدگاه خود را با خبرواژه در میان بگذارید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پانزده − هفت =