پری ملکی، خواننده و سرپرست گروه «خنیا»، با تأکید بر نقش عمیق موسیقی در زندگی شخصی و حرفهای خود، میگوید موسیقی برای او فراتر از یک فعالیت هنری صرف بوده و همواره بهمثابه یک دغدغه و مسئولیت فرهنگی با آن مواجه شده است.
به گزارش خبرواژه، این هنرمند در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: «موسیقی همواره در زندگیام حضور داشته و از کودکی با موسیقی ارتباطی عمیق برقرار کردم. از هشتسالگی در جمع دوستان و خانوادهام کنسرت اجرا میکردم. به یاد دارم پدرم یک رادیو خریداری کرده بود و من روزها همراه با مادرم برنامه گلها را از جعبه موسیقی گوش میکردم.»
موسیقی؛ عشقی که با مهاجرت هم کمرنگ نشد
او افزود: «از دوران نوجوانی، دغدغهام موسیقی بود و حتی زمانی که از ایران به خارج مهاجرت کردم، نتوانستم از این عشق فاصله بگیرم. من در آن دوران از ایران دور بودم و طبیعتاً با شرایط جدید در یک فضای متفاوت زندگی میکردم، اما همیشه موسیقی در ذهن و قلبم بود، چرا که هیچچیز نمیتواند جای این هنر بزرگ را بگیرد.»
این هنرمند موسیقی بیان کرد: «وقتی به ایران برگشتم، احساس کردم باید همچنان در این مسیر حرکت کنم. برای من، موسیقی تنها یک فعالیت هنری نبود، بلکه یک دغدغه و یک مسئولیت بود.»
آموزش زنان؛ هدفی فراتر از اجرا
سرپرست گروه «خنیا» در پاسخ به این سوال که چه چیزی او را به ادامه مسیر هنری و تدریس تشویق کرده است، گفت: «در این سالها، هدف اصلی من این بوده که هنرمندان جوان را پیدا کنم و آنها را در مسیر درست هدایت کنم. وقتی میبینم که هنرجوهایم قابلیتهای منحصربهفرد دارند، حس میکنم که هدفم را در زندگی پیدا کردهام.»
ملکی توضیح داد: «در حال حاضر بیش از صد زن در گروههای آموزشی من حضور دارند و بسیاری از آنها به خوانندگی و تدریس موسیقی در جای، جای دنیا پرداختهاند. این برای من بسیار خوشحالکننده است که توانستهام بخشی از این حرکت را به جلو ببریم و در آموزش هنرمندان زن نقشی ایفا کنم.»
مکتبهای آوازی؛ تفاوت در اجرا، اشتراک در ریشه
این هنرمند با اشاره به تفاوت مکتبهای آوازی تهران و اصفهان توضیح داد: «مکتب تهران و مکتب اصفهان از لحاظ کلی به یک پایه مشترک وصل هستند، اما در جزئیات و نحوه اجرا، تفاوتهایی دارند؛ تفاوتهایی که بیشتر به سلیقه و شیوه اجرا برمیگردد.»
او افزود: «مکتب تهران اغلب تحریرهای بیشتری دارد و از نظر تکنیکی ممکن است کمی پیچیدهتر باشد، اما در نهایت، هدف همه اینها انتقال احساسات و مفاهیم از طریق آواز است.»
از بنان تا پایور؛ آموزههایی ماندگار
پری ملکی با اشاره به شاگردی نزد استادان بزرگی چون بنان، کریمی، جهاندار و پایور تأکید کرد: «از هر یک از این استادان نکات بسیار ارزشمندی یاد گرفتم و این به من کمک کرد تا امروز بتوانم در کنار آموزش به دیگران، خودم هم به موسیقی ادامه دهم.»
او افزود: «مکتب استاد بنان بسیار وسیع بود و با همه احترامی که برای اساتید عزیز قائل هستم، اما باید یادآور شوم بنان را طوری دیگر باید دید و شناخت.»
موسیقی؛ زبانی جهانی فراتر از واژهها
سرپرست گروه «خنیا» درباره اجراهای بینالمللی خود گفت: «در بسیاری از کشورهای اروپایی اجراهایی داشتم که اغلب تماشاگران آنها ایرانی نبودند. این تجربهها برای من بسیار جالب بود.»
او ادامه داد: «این برای من خیلی جذاب بود که میدیدم مردم میتوانند بدون اینکه زبان را بفهمند، ارتباط معنوی و احساسی با موسیقی برقرار کنند. این نشان میدهد که موسیقی یک زبان جهانی است که فراتر از مرزهای فرهنگی و زبانی تأثیرگذار است.»
پیوند ناگسستنی شعر و موسیقی ایرانی
ملکی در توضیح اهمیت شعر در موسیقی ایرانی تأکید کرد: «شعر و موسیقی در فرهنگ ایرانی کاملاً به هم آمیختهاند. موسیقی ایرانی بدون شعر نمیتواند تأثیری عمیق بر شنونده بگذارد.»
او گفت: «بسیاری از خوانندگان تنها به تکنیکهای آواز توجه دارند و به عمق شعر و معنای آن اهمیت نمیدهند.»
یادی از ناهید داییجواد
پری ملکی در پایان این گفتوگو که در اصفهان انجام شده است، با احترام به یاد ناهید داییجواد گفت: «یاد این هنرمند فقید همیشه با من خواهد بود. تحریرهای زیبای او، تاثیر عمیقی بر من گذاشت و همیشه برای من نمونهای در موسیقی ایرانی باقی ماند.»
برای دنبالکردن گفتوگوها و روایتهای بیشتر از هنرمندان موسیقی ایران، خبرواژه را دنبال کنید.
