پایان غم‌انگیز تنگه قاسمی ایذه؛ قربانی تازه سوءمدیریت منابع آب در ایران

به گزارش خبرواژه، تنگ قاسمی، یکی از بکرترین و زیباترین تنگه‌های طبیعی استان خوزستان در شهرستان ایذه، که سال‌ها به‌عنوان مقصد گردشگری و محل زندگی گونه‌های نادر گیاهی و جانوری شناخته می‌شد، این روزها به سرنوشت تلخ بسیاری از زیست‌بوم‌های ایران دچار شده است. خشکسالی و سوء‌مدیریت منابع آب در این منطقه، حیات تنگ را به نابودی کشانده و جریان زلال آب در دل این طبیعت افسانه‌ای را به سکوتی سنگین تبدیل کرده است.

طبیعتی که دیگر صدای آب در آن شنیده نمی‌شود

تنگ قاسمی، در دل کوه‌های زاگرس و در نزدیکی سد کارون ۳ قرار دارد؛ منطقه‌ای که زمانی رودخانه‌ای پرآب و چشمه‌هایی خروشان در آن جریان داشت. اما با کاهش شدید بارش‌ها، برداشت بی‌رویه از منابع زیرزمینی و ساخت سدهای متعدد، امروز تنها سنگ‌های خشک و ترک‌خورده از آن باقی مانده است. اهالی بومی می‌گویند طی دو سال اخیر، دیگر حتی صدای قطرات آب نیز در این تنگه شنیده نمی‌شود و پوشش گیاهی منطقه کاملاً از بین رفته است.

گلایه مردم و فعالان محیط‌زیست از بی‌توجهی مسئولان

فعالان محیط‌زیست استان خوزستان بارها درباره وضعیت بحرانی تنگ قاسمی هشدار داده‌اند. آن‌ها معتقدند پروژه‌های انتقال آب، تخریب مراتع اطراف و نبود برنامه‌ای جامع برای احیای اکوسیستم منطقه، موجب مرگ تدریجی یکی از ارزشمندترین تنگه‌های طبیعی ایران شده است. به گفته اهالی، بی‌توجهی به منابع آب زیرزمینی و قطع درختان بلوط اطراف نیز شرایط را بدتر کرده است.

تنگ قاسمی؛ میراث طبیعی در حال فراموشی

تنگ قاسمی روزگاری مأمن عشایر، گردشگران و طبیعت‌دوستانی بود که برای دیدن چشمه‌های زلال، دیواره‌های سنگی و مسیرهای سرسبز به آنجا سفر می‌کردند. امروز اما تصاویر منتشرشده از منطقه نشان می‌دهد که زمین ترک برداشته، درختان خشکیده‌اند و نشانه‌ای از حیات باقی نمانده است. برخی کارشناسان محیط‌زیست تأکید دارند اگر برنامه‌ای فوری برای احیای منابع آب و بازگرداندن حیات به منطقه اجرا نشود، این تنگه برای همیشه از نقشه گردشگری کشور حذف خواهد شد.

لزوم مدیریت درست منابع آبی و احیای طبیعت

کارشناسان تاکید دارند که احیای تنگ قاسمی تنها با رویکرد علمی و اجرای طرح‌های اصولی امکان‌پذیر است. ایجاد طرح‌های آبخیزداری، کنترل فرسایش خاک، بازسازی پوشش گیاهی و جلوگیری از برداشت بی‌رویه منابع آب زیرزمینی از جمله اقداماتی است که می‌تواند از نابودی کامل این منطقه جلوگیری کند. همچنین لزوم تخصیص بودجه مشخص برای احیای زیست‌بوم‌های خشکیده خوزستان، از مهم‌ترین مطالبه‌های مردم این منطقه است.

تنگ قاسمی ایذه تنها یک منطقه طبیعی نیست؛ بلکه بخشی از هویت فرهنگی و زیست‌محیطی ایران است که در سایه بی‌توجهی و بحران کم‌آبی به مرز نابودی رسیده است. امروز زمان آن است که مسئولان، فعالان محیط‌زیست و مردم باهم برای نجات این میراث طبیعی تلاش کنند.

اگر شما هم دغدغه حفظ طبیعت ایران را دارید، از طریق وب‌سایت خبرواژه پیگیر اخبار و راهکارهای احیای محیط‌زیست باشید و صدای طبیعت را به گوش مسئولان برسانید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

بیست − ده =